یامن له الدنیاوالأخره
در گفتار گذشته
به پندار موهوم فرقه وهابی در مساله تبرک جویی و برخی از واکنشهای آنان
برابر این موضوع پرداختیم. شرک دانستن تبرک جویی ، کشتار وغارت اموال
مسلمین به همین بهانه ، تخریب مزار صلحاء و بزرگان ، و در نهایت به یغما
بردن هدایای مسلمانان برای قبورآنان، از جمله مواردیست که می توان از آن
به عنوان واکنشهای تند، و وحشیانه وهابیت در مقابل مساله تبرک جویی اشاره
کرد.
این در حالیست که بر خلاف تصور و اندیشه گمراه وهابیت
تبرک جستن به آثار اولیاى خدا،. سنتی است که از دیرباز،میان موحدین و یکتا
پرستان پیش از اسلام رایج بوده ،و ریشه هایى در ژرفاى تاریخ زندگانی
پیامبران گذشته دارد. روایات رسیده از پیامبر گرامی اسلام، و صحابه آن حضرت
نیز گویای اینست که این سنت حسنه الهی در زمان آن حضرت رواج داشته و
پیامبر خدا هیچ گونه مخالفتی را در پیرامون آن درکلام، فعل و تقریر خود
ابراز ننموده اند.
صحابه و تابعین آن حضرت در دوران زندگانی ایشان
،عنایتی خاص به مساله تبرک جویی داشته و گاه در تبرک جستن از آثار رسول
گرامی اسلام،چه در زمان حیات و چه بعد از ممات، از هم سبقت می گرفتند.نظر
به اینکه به زعم مذاهب چهارگانه اهل سنت ، و همینطور وهابیان ، گفتار و
رفتار صحابه به منزله حجت شرعی تلقی می شود، در این گفتار برآنیم تا با
بررسی روایات و شواهد تاریخی به جای مانده از صدر اسلام ، موضع و عملکرد
پیامبر خدا و نیزصحابه آن حضرت را ذیل این موضوع ، در زمان حیات ایشان ،
مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.