چرا در قرآن نیامده؟

یامن له الدنیاوالأخره

چرا نام ائمه ی معصومین (علیهم السلام) به طور صریح در قرآن نیامده است؟

باید توجه داشت که هرچند نام ائمه ی اطهار (علیهم السلام) در قرآن به طور صریح نیامده است، لکن در کلام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به طور صریح نام ائمه ی معصومین (علیهم السلام) و مخصوصاً على بن ابى طالب (علیه السلام) ذکر شده است که مصداق روشن آن حدیث غدیر است که به منزله‏ى اعلام رسمى خلافت امیرالمۆمنین على (علیه السلام) مى‏باشد. حدیث غدیر از جهت سند متواتر و از جهت دلالت شواهد روشنى بر امامت حضرت على (علیه السلام) دارد.

از این گذشته در خود قرآن هم آیاتى در شأن حضرت على (علیه السلام) نازل شده که مهم ترین آنها آیه ی 55 سوره‏ى مائده است که مى‏فرماید: "ولى شما خدا و رسول و آن مۆمنانى که نماز به پا مى‏دارند و در حال رکوع زکات مى‏دهند، است". و در کتب تفسیر و تاریخ و روایى شیعه و سنى آمده است که این آیه پس از انفاق حضرت على (علیه السلام) انگشترش را در حال نماز و در رکوع نازل شده است و مصداق خارجى آن جز على بن ابى طالب (علیه السلام) نیست، پس هر چند به طور صریح نام حضرت على (علیه السلام) در قرآن نیامده است، اما اشارات واضحى به آن حضرت شده است.

روز قدس باید روز آمادگی برای آزادسازی قدس باشد...

یامن له الدنیاوالأخره

ثقلین محور وحدت مسلمانان

یامن له الدنیاوالأخره

قرآن و اهل بیت ـ علیه السّلام ـ همیشه همراه یکدیگر و جدای ناپذیرند و آن‎ها که طالب حقایق قرآن‎اند، باید به اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ رجوع کنند.

---

ثقلین دو محور وحدت و حرکت

خدای سبحان همه‌ مۆمنان را به وحدت بر محور ریسمان الهی که همان قرآن کریم و عترت طاهرین ـ علیهم السّلام ـ می‌باشد دعوت می‌نماید: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً وَ لاتَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَهٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها»[1] یعنی همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و به راه‌های متفرّق نروید و به یاد آرید این نعمت بزرگ خدا را که شما با هم دشمن بودید و خدا در دلهای شما الفت و مهربانی انداخت و به لطف خداوند برادر دینی یکدیگر شدید و در پرتگاه آتش بودید که شما را نجات داد.

انسان موجودی تکامل‌طلب و متصاعد است و برای بالا رفتن و تعالی یافتن نیاز به دستگیره و ریسمان الهی دارد که همان قرآن و عترت است. قید «جمیعاً» در آیه نشان می‌دهد که چنگ زدن فردی به ریسمان محکم الهی کافی نیست بلکه باید همگی با هم در خدمت قرآن و عترت باشند و بدان اتصال داشته باشند. بنابراین، در این آیه کریمه یک تکلیف برای همه مۆمنان است که ادای آن با چنگ زدن جمعی حاصل می‌شود، نه اینکه هر شخصی دستور داشته باشد به تنهایی به ریسمان خدا تمسّک جوید.

توسل و تبرک جستن به آثار پیامبر و صالحین(2)

یامن له الدنیاوالأخره

---

از جمله دلایلی که از دیرباز امت اسلامی را آماج تهمت ها و جنایتهای وهابیان قرا داده است ،ریشه در برداشتهای تنگ نظرانه گروه وهابی از دین و رفتارهای دینی دارد ،در نتیجه این تنگ نظریها و کوته بینی ها ،بسیاری از مسلمانان توسط وهابیان به شرک متهم شده و در پی آن مورد قتل و غارت و تجاوز قرار گرفته اند.

---

مروری کوتاه بر جنایات و فجائع وهابیت در تاریخ ،این حقیقت را به اثبات می رساند که تاویلها و برداشتهای این گروه نسبت به آئینها و سنتهای اسلامی و در پی آن مواضع افراطی آنان دراین راستا چه ضررها و مصائبی را بر جامعه اسلامی تحمیل کرده است. از جمله سنتهایی که وهابیان با آن به مخالفت پرداخته و از دیرباز، هر از گاهی آنرا بهانه و دستاویز جنایتی جدید قرار می دهند، مساله سنت تبرک جویی مسلمانان از قبور و آثار اولیاء و صلحا است. و این در حالیست که، این رفتار ریشه در آیات متقن و صریح قرآن کریم و سنت انبیاء گذشته داشته واز زمان حیات پیامبر خدا و صحابه تا کنون، قرنهاست که به عنوان یک رفتار دینی مورد توجه امت اسلامی قرار گرفته است. چنانکه آداب روضه منوره و حرم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از هنگام ورود به حرم، کیفیت ایستادن، تبرک جستن به قبر و یا ستون‏ها، منبر و ...از این قبیل می‏باشد. با این همه وهابیت اشکال تراشی های بی اساسی را در مساله تبرک جویی، ضمن استدلالهایی ضعیف و کم ارزش مطرح نموده و آنرا مجوز جنایات و کشتارهای خویش می داند. در این قسمت بر آنیم تا برخی از اشکالات و ایرادهایی که این گروه به مساله تبرک جویی دارند را مطالعه و مورد بررسی قرار دهیم.   

ملاک نیاز به پیامبر و امام علیهم السلام

یامن له الدنیاوالأخره

بی‌شک، هر اجتماعی از انسان‌ها همواره نیازمند رهبری مقتدر است، تا امور خویش را تحت تدبیر او تمشیت کند: «لابُدَّ للنّاس من أمیر برّ أو فاجر»؛ (1) اما مسأله ی امامت و ولایت، برتر از رهبری و تمشیت امور دنیایی مردم است و ملاک نیاز به پیامبر و امام معصوم منحصر در امور یاد شده نخواهد بود.

امامان اسمای حسنای الهی

یامن له الدنیاوالأخره

این‌که امامان اسمای حسنای خداوند هستند. آنها لسان الله، وجه الله، عین الله، جنب الله (پهلوی خدا)، یدالله(دست خدا). (کافی، ج 1، ص 145) این عبارات درباره ائمه (علیهم السلام) به چه معنا است؟

---

اسماء الهی در قرآن

در آیات قرآن مجید و روایات اسلامی تعبیری به عنوان «اسماء حسنی» (نام‌های نیک خداوند) دیده می‌شود که در قرآن به صورت سر بسته، و در اخبار به طور مشروح آمده است، این اسماء همگی بیانگر صفات او است، و با توجه به این که همه نام‌ها و صفات او نیک است انتخاب این عنوان بیانگر این حقیقت است که این دسته از نام‌ها دارای اهمیت ویژه‌ای است.

با این مقدمه به سراغ آیات قرآن می‌رویم:

1ـ وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی أَسْمائِهِ.[1]

توسل و تبرک جستن به آثار پیامبر و صالحین(1)

یامن له الدنیاوالأخره

---

با ورق زدن صفحات تاریخ از دیرباز تا کنون این نکته را درمی یابیم که بسیاری از ادیان و مکاتب ، براساس باورها و رسومات آئینی خود، برخی از آثار به جای مانده از اشیاء ، افراد ، و رسومات را محترم دانسته به گونه ای خاص در قالب مراسم  و سنتی بدان تبرک می جستند. نمونه ای از این آئینها را می توان در مراسم عشاء ربانی و غسل تعمید مسیحیان مشاهده کرد. بر این مبنا مساله تبرک جویی مسئله ای نوظهور و مبدع نبوده است و از دیرباز به عنوان یک روش معنوی مورد بهره برداری بشر قرار گرفته است.

---

در دیانت اسلام، از زمان صحابه تا کنون، این مساله به عنوان یک اصل مهم و سنت رایج و پذیرفته شده درمیان امت اسلامی به چشم می خورد و با اعتقادی راسخ به جای آورده می شود. با این همه تبرک جستن به آثار و قبور انبیاء و صلحاء ، از جمله سنتهایی است که اندیشه قشری وهابیان  با آن دست به گریبان بوده و با استدلالهای پوچ و بی اساس خود آنرا به شرک منتسب نموده و به تبع آن مسلمانان را متهم به رفتار مشرکانه می کند. در این گفتار برانیم تا با تبیین و طرح مساله تبرک جستن در قاموس دین اسلام، چهارچوب وزوایای تاریخی، و قرآنی این سنت حسنه را مورد بررسی قرار دهیم .