اولیاى خدا، قدرت تصرّف در هستى دارند

یامن له الدنیاوالأخره

حضرت ابراهیم از کنار دریایى مى‏گذشت، مردارى را دید که در کنار دریا افتاده و قسمتى از آن در آب و قسمتى دیگر در خشکى است و پرندگان و حیوانات دریایى، صحرایى و هوایى از هر سو آن را طعمه‏ى خود قرار داده‏اند.

حضرت با خود گفت: اگر این اتّفاق براى انسان رخ دهد و ذرّاتِ بدن انسان در بین جانداران دیگر پخش شود، در قیامت آنها چگونه یک جا جمع و زنده مى‏شوند. لذا از خداوند درخواست کرد که نحوه‏ى زنده شدن مردگان را مشاهده کند. خداوند نیز با این نمایش، ابراهیم را به نور یقین و اطمینان رهسپار نمود.

از این داستان می توان نتیجه گرفت که کشف و شهود تنها براى کسانى است که مراتبى از علم، ایمان و استدلال را طى کرده باشند لذا درخواست ابراهیم پاسخ داده مى‏شود، نه هر کس دیگر.