چشم خدا را اذیت نکنیم!!!!
اهل بیت علیهم السلام جایگاه راز خدا، پناهگاه دین او، صندوق علم او، مرجع حکم او، گنجینه های کتاب های او، و کوه های دین او می باشند، خداوند به وسیله آنها پشت دین را راست کرد و تزلزلش را مرتفع ساخت... احدی از امت با آل محمد قابل قیاس نیست. کسانی را که از نعمت آنها متنعمند با خود آنها نتوان هم ترازو کرد، آنان رکن دین و پایه یقینند، تندروان باید به آنان (که میانه روند) برگردند و کندروان باید سعی کنند به آنان برسند.
در روایات مختلف، امامان ما چشم بینای خدا نامیده شده اند و بارها حضرت علی علیه السلام بر این موضوع تأکید کرده اند.(ترجمه جلد هفتم بحار الانوار، ج4، ص191 و ص202)
در زمان زندگی ما امام زمان علیه السلام چشم بینای خداوند هستند یعنی بر همه اعمال ما ناظر و آگاه هستند، وقتی گفته می شود همه اعمال یعنی کوچک ترین عمل و نیت ما انسان ها به خدمت ایشان عرضه می شود. قرآن مى فرماید: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُوْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون «بگو عمل کنید، خداوند و فرستاده او و مومنان اعمال شما را مى بینند و به زودى به سوى کسى باز مى گردید که پنهان و آشکار را مى داند و شما را به آنچه عمل مى کردید خبر مى دهد» (105/آل عمران). پس امام عصر علیه السلام از کوچک ترین اعمال و گناهان ما(حتی یک نگاه از روی عصبانیت به پدر و مادر) با خبر است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله چشم دیگر خداوند:
امام صادق(علیه السلام) نقل شده که فرمود: تعرض الاعمال على رسول الله اعمال العباد کل صباح، ابرارها و فجارها، فاحذروها، و هو قول الله عز و جل و قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله، و سکت؛ تمام اعمال مردم هر روز صبح به پیامبر عرضه مى شود، اعمال نیکان و بدان، بنا بر این مراقب باشید و این مفهوم گفتار خداوند است که مى فرماید: و قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله، این را فرمود و ساکت شد.
در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم: ان الاعمال تعرض على نبیکم کل عشیة الخمیس فلیستح احدکم ان تعرض على نبیه العمل القبیح! تمامى اعمال شما بر پیامبرتان هر عصر پنجشنبه عرضه مى شود، بنابراین باید از اینکه عمل زشتى از شما بر پیامبر(صلى اللّه علیه و آله و سلّم) عرضه شود شرم کنید.(تفسیر نمونه ذیل آیه 105 سوره توبه)
مسأله عرض اعمال اثر تربیتى فوق العاده اى در معتقدان به آن دارد، زیرا هنگامى که من بدانم علاوه بر خداوند که همه جا با من است پیامبر(صلى اللّه علیه و آله و سلّم) و پیشوایان محبوب من همه روز یا همه هفته از هر عملى که انجام مى دهم، در هر نقطه و هر مکان اعم از خوب و بد همه آگاه مى شوند، بدون شک بیشتر رعایت مى کنم و مراقب اعمال خود خواهم بود. درست مثل اینکه کارکنان موسسه اى بدانند همه روز یا همه هفته گزارش تمام جزئیات اعمال آنها به مقامات بالاتر داده مى شود و آنها از همه آنها با خبر مى گردند.
توجه داشته باشیم که در کارهایمان جوری نباشیم که وقتی کارهایمان بر امام زمان و ائمه اطهار علیهم السلام عرضه شد، خدای نخواسته، آزرده بشوند و پیش ملایکة الله یک قدری سرافکنده بشوند که، اینها شیعه های من هستند. اینها دوستان من هستند و بر خلاف مقاصد خدا عمل کردند. رییس یک قوم اگر قومش خلاف بکند، آن رییس منفعل میشود.(برگرفته از صحیفه نور، ج12، ص128)
قدردان اهل بیت هستیم؟
ولى ما قدردان اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ نیستیم، مثل کسانى هستیم که گنجى در خانه دارند اما رفتارهایشان حاکی از این است که گویا گوهری را ندارند و از آن غافل محض اند!
گاهی اوقات کار و وضع ما بدتر از آن هاست؛ گویا مانند کسانى که به امامت اعتقاد ندارند، ما نیز امیرالمومنین ـ علیه السّلام ـ نداریم و مانند آن ها زندگى مى کنیم که آن حضرت را ندارند.
با این که قرآن را در یک دست و عترت را در دست دیگر داریم، ولى انگار که دستمان خالى است و هیچ نداریم و سنگینى آن ها را احساس نمى کنیم. گویا چیزى در اختیار ما نیست! از مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حایرى نقل شده که فرمود: «سنّى ها عترت را ضایع کرده اند، و شیعه ها قرآن را.»
این دو موضوع با توجه به سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) که فرمودند: «این دو (قرآن و عترت) در کنار هم هستند و هیچ گاه از هم جدا نمی شوند، اگر کسى یکى از این دو را ضایع کند، دیگرى را هم ضایع خواهد کرد.» هر دو با هم وحدت و ارتباط تنگاتنگ دارند.
فرآوری: محمدی
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع:
پاتوق بچه شیعه ها
سایت طهور دانش
تفسیر نمونه
محمد تاجی