تجلّی بیان قرآن در خطبه های امام حسین(علیه السلام) (2)

یامن له الدنیاوالأخره

لعنت اهل کتاب به زبان پیامبر خویش
از جمله آیات مورد نظر امام حسین (علیه السلام) آیه شریفه: «لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی ابن مریم» [مائده/78] بود. این لعنت بی جهت نبوده بلکه در اثر نافرمانی و تجاوزشان بوده است. و نیز این مطلب را تاکید می کند و می گوید: "این اعلام تنفر و بیزاری بخاطر آن بود که آنها گناهکار و متجاوز بودند «ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون» به علاوه آنها به هیچ وجه مسئولیت اجتماعی برای خود قائل نبودند، و یکدیگر را از کار خلاف نهی نمی کردند،‌ و حتی جمعی از نیکان آنها با سکوت و سازشکاری،‌ افراد گناهکار را عملاً‌ تشویق می کردند. «کانوا لا یتناهون عن منکر فعلوه» [مائده/79].

حسین علیه السلام؛ رمز قیام موعود آخر الزمان است

یامن له الدنیاوالأخره

ظهور پایان بخش جنگ بین حق و باطل است؛ جنگی که شفاف ترین تجسّم آن، در عاشورا رخ داد. امام مهدی علیه السّلام برای معرفی خود از فردی نام می برد که خوبی های او، برای غیر شیعیان نیز، شناخته شده است.

ضعف‌های خواص عصر امام حسین علیه السلام

یامن له الدنیاوالأخره

یکی از پرسش‌هایی که همواره مورد توجه پژوهشگران و تاریخ‌نگاران بوده این است که چه شد که جامعه‌ای که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌وسلم، ۲۳ سال برای آن زحمت کشیده بود، به وضعیتی دچار شد که پنجاه سال پس از رحلت ایشان، در مقابل امام حسین‌ علیه‌السلام قرار گرفتند؟ رهبرانقلاب درباره‌ی علت این موضوع می‌فرمایند: «بسیاری از مسلمانانِ دوران اواخر شصت ساله‌ی بعد از حادثه‌ی هجرت - یعنی پنجاه ساله‌ی بعد از رحلت نبی مکرم - از حوادثی که میگذشت، تحلیل درستی نداشتند. چون تحلیل نداشتند، عکس‌العمل نداشتند. لذا میدان، باز بود جلوی کسانی که هر کاری میخواستند، هر انحرافی که در مسیر امت اسلامی به وجود می‌آوردند، کسی جلودارشان نباشد؛ میکردند.» با حجت‌الاسلام دکتر حامد منتظری مقدم، عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌ رحمة‌الله‌علیه درباره‌ی علل و چگونگی انحراف در جامعه‌ی اسلامی، به گفت‌و‌گو نشستیم.

 

تجلّی بیان قرآن در خطبه های امام حسین(علیه السلام) (1)

یامن له الدنیاوالأخره

چکیده

یکی از زمینه های بسیار بایسته تحقیق، سیره و زندگانی امامان معصوم(علیهم السلام) و تطبیق آن با مبانی قرآنی و حدیثی است که از آن بین تحقیق درباره هماهنگی دقیق اقوال و افعال و تقریرات امام حسین(علیه السلام) به ویژه در نهضت کربلا، ‌با مبانی کتاب خدا است. که تا کنون انجام نشده و این تحقیق به یاری خداوند در صدد انجام این مهم است. قرآن کریم و عترت طاهره دو گوهر گرانبهای رسول الله(صلی الله علیه وآله) است، ‌که انفکاک ناپذیری این دو گوهر کراراً‌ در بیانات آن حضرت مورد تأکید قرار گرفته است چنانکه قرآن برای اقشار مختلف جامعه برنامه دارد، ‌روایات و سنت عترت طاهره نیز این گونه است. هر کسی توان فهمیدن و درک آن معارف عمیق را ندارد، ‌در عین حال "مطلب غیر قابل فهم" در آنها وجود ندارد و مطالب و معارف هدایتی آن اختصاص به قشر خاصی ندارد. خداوند به حضرت یحیی(علیه السلام) فرمود: «یا یحیی خذ الکتاب بقوه» [مریم/12]. و به حضرت موسی(علیه السلام) نیز فرمود: «قال یموسی انی اصطفیتک علی الناس برسالتی و بکلامی فخذ ما ءاتیتک [اعراف/143]. مساله اخذ کتاب به قوه، ‌و امر به آن، ‌در قرآن کریم مکرر آمده، مانند آیه: «فخذها بقوه و امر قومک یاخذوا باحسنها» آیه «خذوا ما آتیناکم بقوه و اذکروا ما فیه» [بقره/63]. و آیه «خذوا ما اتیناکم بقوه و اسمعوا» [بقره/93]. و همچنین آیاتی دیگر. و آنچه از سیاق آیات به ذهن تبادر دارد این است که مراد از اخذ کتاب به قوه تحقق دادن معارف آن و عمل به دستورات و احکام آن است با عنایت و اهتمام. امام حسین(علیه السلام) نیز، در نهضت جهانی خود با اقتدا به سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: "و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی طالب" قصد من احیا و زنده کردن سنت و قانون جدم رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و راه و رسم پدرم علی بن ابی طالب(علیه السلام) است.

پیام به حجاج بیت الله الحرام

یامن له الدنیاوالأخره

حافظ کل قرآن : دعا کن مانند مادرم زهراسلام الله علیها قبرم مخفی بماند

یامن له الدنیاوالأخره

 اشک‌هایی که پس از ۳۵ سال در فراق فرزند سرازیر است/ دعا کن مانند مادرم زهراسلام الله علیها قبرم مخفی بماند حافظ کل قرآن بود، پیش از انقلاب در درگیری با مأموران طاغوت شدیداً زخمی شد و پس از انقلاب در جبهه بارها مجروح شد تا جایی که در منطقه او را نمی‌پذیرفتند، اما به هرطریق خود را دوباره به جبهه رساند و از جزیره مجنون به آسمان پر کشید.

مقایسه پیامبر و امام از دیدگاه امام رضا علیهم السلام

یامن له الدنیاوالأخره

از روایات نقل شده از امام رضا علیه السلام، مقایسه پیامبر و امام و ذکر بیشتر صفات پیامبر براى امام استفاده مى شود. با کمک این روایات و تحلیل آنها ثابت مى شود که مقام امامت ویژه افرادى است که از بیشتر ویژگى هاى پیامبر برخوردار باشند. این گونه نیست که هر کسى با عنوان خلیفه و حاکم مسلمین و مانند آن، شایستگى جایگاه امامت را داشته باشد.

     این نوشتار مى کوشد با روش اسنادى و تحلیلى با توجه به روایات نقل شده از امام رضا علیه السلام دیدگاه ایشان در مقایسه پیامبر و امام را بررسى کند. نتیجه بررسى این پژوهش آن است که میان پیامبر و امام صفات مشترکى وجود دارد؛ مانند بندگى، برگزیده و نصب شدن، عصمت، علم الهى، حجت الهى و خلافت الهى و لازم الاطاعه بودن. در کنار این اشتراک، پیامبر و امام از لحاظ چگونگى ارتباط با فرشته تفاوت نیز دارند. همچنین امام (از لحاظ امام بودن) از پیامبر(از لحاظ پیامبر بودن) برتر است.