فاطمه علیها السلام در قرآن

یامن له الدنیاوالأخره

 

«انا اعطیناک الکوثر، فصل لربّک و انحر، ان شانئک هوالابتر»
[نکویی های بسیارت بخشیده ایم، پس برای پروردگارت نماز گزار و قربانی کن. بدون شک نسل دشمنت ابتر است.](1)
این سوره به گفته اکثر مفسران درباره حضرت فاطمه علیه السلام است. آیه الله صابری، این سوره را یکی از سُور بی نظیر و استثنایی می داند، زیرا در این سوره کلمه «اعطیناک» یعنی بخشیده ایم است نه به تو داده ایم، و این صیغه فقط یک بار در قرآن آمده است. «الکوثر» یعنی خیر کثیر، فقط یک بار در قرآن آمده است؛ «فصل» یک بار در قرآن آمده است؛‌«صل» در این سوره به رأی همه مفسران برخلاف سوره توبه که «دعا» است به معنی «نماز» است. «و انحر» یعنی قربانی کن. فقط یک بار در قرآن آمده است؛ «شانئک» یعنی دشمن تو، فقط یک بار در قرآن آمده است؛ «ابتر» یعنی ناقص و بی نسل، فقط یک بار در قرآن آمده است. بنابراین، حضرت فاطمه علیه السلام حتماً محبوبه ای ویژه نزد خداوند است که در حق او این سوره را با ویژگی فوق نازل کرده است، زیرا فاطمه علیه السلام خیر کثیری است برای تمامی اعصار.
«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»[خداوند می خواهد پلیدی را از شما اهل بیت دور کند و چنانکه باید و شاید شما را پاک سازد]. (2)