راسخان در علم عبارتند از پیامبر و امامان (علیهم السلام) که از همه اسرار این آیات آگاهند و علما و دانشمندان راستین ـ که به موازین، احکام، عقاید شرعی و به روش تأویل متشابهات آشنایی کافی دارند ـ و هر یک، به اندازه دانش خود از این آیات چیزی می فهمند و برای مردم تشریح می کنند و همین حقیقت است که مردم را برای درک اسرار قرآن به دنبال معلمان الهی و علمای دینی می کشاند; بنابر این، در برخورد با متشابهات، باید به احادیث و تفاسیر علمای راستین مراجعه کرد. (تفسیر نمونه، ج 2، ص 442 و 443)
معنای متشابه و محکم و علت اختلاف نظر در تعداد آیات متشابه در قرآن
واژه «متشابه» در اصل به چیزی گفته می شود که اجزای مختلف آن شبیه به هم باشند. از این رو؛ به جمله‌ها و کلماتی که معنای آنها پیچیده است و احتمالات مختلفی درباره معنای آنها داده می شود، متشابه می گویند.
در مقابل «متشابه» واژه «مُحکم» قرار دارد. این کلمه در اصل به معنای ممنوع ساختن به‌کار می رود؛ به همین دلیل به موجوداتی که پایدار هستند، محکم گفته می شود.
به سخنان روشن و قاطعی که هرگونه احتمال خلاف را از خود دور می کند، محکم می گویند. (مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 2، ص 432 – 433)
خداوند متعال می فرماید: "او کسی است که این کتاب را بر تو نازل کرد که قسمتی از آن، آیات "محکم" است که اساس این کتاب می باشد و قسمتی از آن "متشابه" است; امّا آن ها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهاتند تا فتنه انگیزی کنند و تفسیر برای آن می طلبند; در حالی که تفسیر آن ها را جز خدا و راسخان در علم نمی داند...". (آل‌عمران، 7)