در گفتار گذشته به پندار موهوم فرقه وهابی در مساله تبرک جویی و برخی از واکنشهای آنان برابر این موضوع پرداختیم. شرک دانستن تبرک جویی ، کشتار وغارت اموال مسلمین به همین بهانه ، تخریب مزار صلحاء و بزرگان ، و در نهایت به یغما بردن هدایای مسلمانان برای قبورآنان، از جمله مواردیست که می توان از آن به عنوان واکنشهای تند، و وحشیانه وهابیت در مقابل مساله تبرک جویی اشاره کرد.
این در حالیست که بر خلاف تصور و اندیشه گمراه وهابیت تبرک جستن به آثار اولیاى خدا،. سنتی است که از دیرباز،میان موحدین و یکتا پرستان پیش از اسلام رایج بوده ،و ریشه هایى در ژرفاى تاریخ زندگانی پیامبران گذشته دارد. روایات رسیده از پیامبر گرامی اسلام، و صحابه آن حضرت نیز گویای اینست که این سنت حسنه الهی در زمان آن حضرت رواج داشته و پیامبر خدا هیچ گونه مخالفتی را در پیرامون آن درکلام، فعل و تقریر خود ابراز ننموده اند.
صحابه و تابعین آن حضرت در دوران زندگانی ایشان ،عنایتی خاص به مساله تبرک جویی داشته و گاه در تبرک جستن از آثار رسول گرامی اسلام،چه در زمان حیات و چه بعد از ممات، از هم سبقت می گرفتند.نظر به اینکه به زعم مذاهب چهارگانه اهل سنت ، و همینطور وهابیان ، گفتار و رفتار صحابه به منزله حجت شرعی تلقی می شود، در این گفتار برآنیم تا با بررسی روایات و شواهد تاریخی به جای مانده از صدر اسلام ، موضع و عملکرد پیامبر خدا و نیزصحابه آن حضرت را ذیل این موضوع ، در زمان حیات ایشان ، مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.