بررسی ادله‌ی عقلی اثبات وجود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

یامن له الدنیاوالأخره

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
ألحَمدُلِلّهِ رَبِّ العالَمینَ وَ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَإلّا بِاللهِ العَلیِّ العَظیم وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلی خَیرٍ خَلقِهِ وَ خاتَمِ أنبِیائِهِ و رُسُلِهِ سَیِّدِنَا و نَبِیّنا و شَفیعِ ذُنوبِنا أبی القاسِمِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و عَلی أهلِ بَیتِهِ الطَیِّبینَ الطّاهِرینَ المَعصومینَ لاسِیَّما بَقیَّةِ اللهِ فی الأرَضینَ روحی وَ أرواحُ العالَمینَ لهُ الفِداء.

پیش درآمد

موضوع بحث، اثبات وجود مقدس حضرت بقیة الله الأعظم، امام عصر -أرواحنافداه- براساس دلایل عقلی است. روشی را که برای اثبات این مطلب از نظر عقل برگزیده ایم، روش معروف منطقی به نام روش «سبر و تقسیم» است که آن را روش «تردید» نیز گفته اند. از این روش، متکلمان امامیه در کتاب های کلامی خود بهره برده اند؛ از جمله شیخ طوسی، در کتاب الغیبة براساس این روش، بر وجود حضرت امام عصر- ارواحنافداه- استدلال کرده است. قبل از ایشان، سید مرتضی در کتاب الذخیره و دیگر کتاب های مربوط به مسئله ی امامت این روش را به کار گرفته است و قبل از سید مرتضی، شیخ مفید در آثار مربوط به مسئله ی مهدویّت و امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از این روش استفاده کرده است.