اهل بیت علیهم السلام جایگاه راز خدا، پناهگاه دین او، صندوق علم او، مرجع حکم او، گنجینه های کتاب های او، و کوه های دین او می باشند، خداوند به وسیله آنها پشت دین را راست کرد و تزلزلش را مرتفع ساخت... احدی از امت با آل محمد قابل قیاس نیست. کسانی را که از نعمت آنها متنعمند با خود آنها نتوان هم ترازو کرد، آنان رکن دین و پایه یقینند، تندروان باید به آنان (که میانه روند) برگردند و کندروان باید سعی کنند به آنان برسند.
در روایات مختلف، امامان ما چشم بینای خدا نامیده شده اند و بارها حضرت علی علیه السلام بر این موضوع تأکید کرده اند.(ترجمه جلد هفتم بحار الانوار، ج4، ص191 و ص202)
در زمان زندگی ما امام زمان علیه السلام چشم بینای خداوند هستند یعنی بر همه اعمال ما ناظر و آگاه هستند، وقتی گفته می شود همه اعمال یعنی کوچک ترین عمل و نیت ما انسان ها به خدمت ایشان عرضه می شود. قرآن مى فرماید: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُوْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون «بگو عمل کنید، خداوند و فرستاده او و مومنان اعمال شما را مى بینند و به زودى به سوى کسى باز مى گردید که پنهان و آشکار را مى داند و شما را به آنچه عمل مى کردید خبر مى دهد» (105/آل عمران). پس امام عصر علیه السلام از کوچک ترین اعمال و گناهان ما(حتی یک نگاه از روی عصبانیت به پدر و مادر) با خبر است.