چرا نام ائمه ی معصومین (علیهم السلام) به طور صریح در قرآن نیامده است؟
باید توجه داشت که هرچند نام ائمه ی اطهار (علیهم السلام) در قرآن به طور صریح نیامده است، لکن در کلام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) به طور صریح نام ائمه ی معصومین (علیهم السلام) و مخصوصاً على بن ابى طالب (علیه السلام) ذکر شده است که مصداق روشن آن حدیث غدیر است که به منزلهى اعلام رسمى خلافت امیرالمۆمنین على (علیه السلام) مىباشد. حدیث غدیر از جهت سند متواتر و از جهت دلالت شواهد روشنى بر امامت حضرت على (علیه السلام) دارد.
از این گذشته در خود قرآن هم آیاتى در شأن حضرت على (علیه السلام) نازل شده که مهم ترین آنها آیه ی 55 سورهى مائده است که مىفرماید: "ولى شما خدا و رسول و آن مۆمنانى که نماز به پا مىدارند و در حال رکوع زکات مىدهند، است". و در کتب تفسیر و تاریخ و روایى شیعه و سنى آمده است که این آیه پس از انفاق حضرت على (علیه السلام) انگشترش را در حال نماز و در رکوع نازل شده است و مصداق خارجى آن جز على بن ابى طالب (علیه السلام) نیست، پس هر چند به طور صریح نام حضرت على (علیه السلام) در قرآن نیامده است، اما اشارات واضحى به آن حضرت شده است.