قرآن و نهج‌البلاغه هر دو آینه‌اند
آینه‌هایی تمام نما که اندام زیبا و چهره‌ی دل‌ربای خوبی‌ها و زیبایی‌ها را
نشان می‌دهند. عالمان بزرگ، نهج‌البلاغه را برادر کوچک قرآن به شمار
آورده‌اند. برادری که همپای برادر بزرگ خود ارزش‌های آسمانی و انسانی را
باز می‌نماید. اگر قرآن از خوبی‌ها سخن می‌گوید، نهج‌البلاغه نمونه‌هایش را
به تصویر می‌کشد. یکی از چهره‌های زیبای نهج‌البلاغه چهره‌ای است که از
قرآن نشان می‌دهد. این بار پای صحبت نهج‌البلاغه می‌نشینیم تا برای‌مان از
قرآن بگوید(1): زیباترین داستان: قرآن را فرا گیرید که نیکوتر سخن است، و
در ژرفایش بیندیشید که قلب‌ها را بهاران است، و از پرتوش درمان جویید که
بیماری‌های درون را درمان است، و آن را نیکو تلاوت کنید که زیباترین داستان
است.(2) درمان دردها: بدانید که دانش آینده، سخن گذشته، درمان دردهاتان و
راز نظم نظام‌تان، همه و همه، در قرآن است.(3) روشن‌گر و پیشتاز: بازگشت به
کتاب الهی بر شما باد، که رشته‌ای است محکم و فروغی است روشن‌گر، دارویی
است سودمند و چشمه‌ای است سیراب کننده، و هم کسانی را که به آن تمسک جویند،
از هر خطایی مصون‌دارنده، و هر آن که را بدان چنگ زند، رهاننده. کتابی که
هرگز کژی نخواهد یافت تا برای راست کردنش به دیگران نیاز افتد، چهره‌اش را
غبار و زنگار باطل نخواهد پوشاند تا زمینه‌ی وانهادنش فراهم آید، و تکرار و
شنیدن پیاپی کهنه‌اش نمی‌سازد. هر کس با منطق قرآن سخن بگوید، صادق است و
هر که بدان عمل کند، پیشتاز.(4)
