یامن له الدنیاوالأخره
رنجها و غمهاى امام موسى بن جعفر بعد از فاجعه کربلا، دردناکتروشدیدتر از سایر ائمه‌علیهم السلام‌بود. هارون الرشید همواره در کمین ایشان‌بود، امّا نمى‌توانست به آن‌حضرت آسیبى برساند. شاید او از ترس اینکه‌مبادا سپاهیانش در صف یاران آن‌حضرت درآیند، از فرستادن آنان براى‌دستگیرى وشهید کردن امام خوددارى مى‌ورزید، زیرا پنهانکاریى که‌افراد مکتبى در اقدامات خود ملزم بدان بودند، موجب شده بود که‌دستگاه حاکمه حتّى به نزدیک‌ترین افراد خود اعتماد نکند. این على بن‌یقطین وزیر هارون الرشید و آن یکى جعفر بن محمّد بن اشعث وزیر دیگرهارون است که هر دو شیعه بودند همچنین بزرگ‌ترین والیان وکارگزاران‌هارون در زمره هواخواهان اهل بیت‌علیهم السلام‌بودند. از این‌رو بود که هارون‌خود شخصاً به مدینه رفت تا امام کاظم را دستگیر کند.نیروهاى مخصوص هارون به اضافه سپاهى از شعرا و علماى دربارى‌ومشاوران، او را در این سفر همراهى مى‌کردند و میلیونها درهم و دیناراز اموالى که از مردم به چپاول برده بود، با خود حمل مى‌کرد و به عنوان‌حق‌السکوت به اطرافیان خود در این سفر بذل و بخشش مى‌نمود. و دراین میان به رؤساى قبایل وبزرگان و چهره‌هاى سر شناس مخالف توجّه‌ورسیدگى بیشترى نشان مى‌داد.
۰ نظر
۱۶ بهمن ۰۲ ، ۱۰:۰۰